Umbria, het land van de oude Umbriërs, wordt het ‘groene hart van Italië’ genoemd en strekt zich over de Apennijnen heen uit tot in de Marken en Latium. Het is een gevarieerde, deels lieflijke deels ruige landstreek met een rijke artistieke, culturele en spirituele geschiedenis. Het verrast dan ook niet dat in Dante’s Paradiso twee Umbriërs een voorname plaats innemen: Franciscus van Assisi (1181/1182–1226) en Benedictus van Nursia (ca. 480–543/547). Zij ver­tegenwoordigen twee sterk onderscheiden tradities waaruit Dante veel inspiratie putte voor zijn poëtisch, filosofisch, theologisch en mystiek denken.

Via Benedictus, Franciscus en personages als Romualdus van Camaldoli (ca. 951-1025/1027), Bernardus van Clairvaux (1090-1153) en Bonaventura van Bagnoregio (1217/1221-1274) staat Dante in een ononderbroken filosofisch-mystieke stroom die van Plato en Aristoteles via Neo­platonisme, Augustinus en Dionysius de Areopagiet tot aan de grote denkers van zijn eigen tijd reikt.

Tijdens deze studiereis bezoeken we een aantal opmerkelijke plaatsen, die tot op de dag van vandaag de geest van deze eeuwenoude wijsheidstraditie ademen. We ervaren hier dat Umbria een bijzondere dimensie heeft, dat we ons in Umbria Sacra bevinden – een land dat iets buiten­werelds uitstraalt dat heiligen, schilders, dichters en intellectuelen heeft geïnspireerd. Tegen deze achtergrond lezen we er vele passages uit de Divina Commedia, waarbij we vooral letten op de spannende samenhang tussen natuur, poëzie en een wijs leven.

Klik hier voor het volledige programma.